Ucho wewnętrzne (2016)

Próba przedstawienia artystycznej biografii Mikołaja Trzaski (saksofonisty, klarnecisty i kompozytora) w kontekście łączących go relacji z innymi muzykami oraz podczas indywidualnych poszukiwań, refleksji wypływających z poszczególnych spotkań. Wśród najbliższych współpracowników głównego bohatera znajdują się m.in. gitarzysta Raphael Rogiński oraz pisarz Andrzej Stasiuk. Trzaska prowadzi nas przez meandry polskiej i światowej sceny muzyki improwizowanej wskazując na obszary, inspiracje, korzenie, z których owa muzyka czerpie. Istotne okazują się dociekania pod powierzchnią wydobywanych dźwięków; znaczenia, konotacje, jakie ze sobą niosą. Przemiana jaka dokonuje się w bohaterze dotyczy bardziej sfery egzystencjalnej aniżeli formalnej. Film jest opowieścią o relacyjności spotkań muzycznych, poszukiwaniu tożsamości, przyjaźni i przemijaniu.