Manon Lescaut (1983)

De decors en kostuums van Ponnelle weerspiegelen werkelijk de 'grand style'. Plus het feit dat de twee hoofdpersonages worden vertolkt door topzangers in hun absolute bloei – zowel Gruberova als Araiza waren ten tijde van dit optreden nog geen 35 jaar oud, maakt deze productie zowel dramatisch als muzikaal het meest overtuigend. De dirigering van Fischer is goed; hij laat de muziek tot leven komen, veel meer dan de MET-versie.