Hiblang Abo (2016)

We zien de worstelingen tussen vier mannen in hun laatste jaren. Ze wonen een hospice-faciliteit of een bejaardentehuis . Hun grijze haar groeit en vervaagt onopgemerkt, hun leven komt in de leegte van vergetelheid. Alles ontvouwt zich zo vanzelfsprekend in hun zwanenzang dat hun lichaamspijnen en hartzeer dezelfde intensiteit opleveren, wanneer hun gehoor en hun gevoelens permanent worden aangetast, en wanneer hun wazige visie en herinneringen "duidelijk" worden, tekenen dat de onvermijdelijke staat van dood even vluchtig is als de levendigheid van het leven zelf.