Ana Ana (2014)

In Ana Ana filmen de vier hoofdpersonen voor een belangrijk deel zelf. Zij vertellen over zichzelf, rechtstreeks in de camera, en spelen met persoonlijke metaforen. We zien op een heel intieme manier wie ze zijn, wat hun dromen en verlangens zijn, en hoe zij op talloze obstakels botsen. Met prachtige cinematografische beelden neemt het verhaal ons mee naar overweldigende stad Caïro, maar ook naar meer abstracte of lege landschappen, als de woestijn. Het is als de balans die de vrouwen proberen te vinden tussen hun vrije innerlijke wereld en de luidruchtige, vaak bedreigende buitenwereld. Er is chaos versus verstilling, in beeld en geluid – en droom versus realiteit. Ana Ana is een ode aan zelfontplooiing en creatieve vrijheid van expressie, in een tijd waarin het optimisme van de revolutie steeds verder verloren raakt.